 |
 |
Miłośniczki blogów Draco Maleficium
Tyle spraw umila nam życie... pogadajmy o nich!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Shieldmaiden
Administratorka
Dołączył: 01 Lip 2006
Posty: 949
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: twilight zone
|
 Wysłany: Pon 15:38, 04 Sie 2008 Temat postu: |
 |
|
No i wyjechały chyba dziewczyny  .
A ja takie dobre pierożki z jagodami ulepiłam, no, no... kto to wszystko zje?
W lepieniu pomagał mi kolega - przypadkowo odkryty pozostały w Poznaniu fellow student - i dziwował się, jak to można godzinami zbierać jagody, żeby potem sprzedawać je przy drodze albo na ryneczku za 10 zł kobiałka... Cóż, niektórzy robią to, bo trzeba, a niektórzy z pasją! Lubicie chodzić po lesie i zbierać jagody do kubeczka? Ja niespecjalnie (i ciekawie, czy na Bornholmie będziemy jedli pomarańczowe żarcie -tj. UncleBensy z ryżem - czy właśnie jagody ).
Dziś mam taki rozmarzony nastrój. Przyczynia się do tego niesamowite wrażenie leżenia po raz pierwszy na łóżku wodnym (niestety, nie moim...). Nie mogę uwierzyć, że mnie to do tej pory omijało, a nie ma co porównywać z materacykiem na jeziorze - nikt nie sturla cię do wody, ani nie odpłyniesz do Szwecji! Choć co poniektórzy dość groźnie na mnie patrzą i próbują turlać właśnie. Sio.
PS. Zapomniałam dodać - Viv. Zjazd w czasie FETY - tylko, jeśli sama przybędziesz na następny zlot gdzieś indziej w tym kraju! Wstyd doprawdy, żeby podróżować tak po świecie, a nie pojechać do centrum  .
Ostatnio zmieniony przez Shieldmaiden dnia Pon 15:45, 04 Sie 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
Villemo
Dziki Pyłek Norweski
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 777
Przeczytał: 0 tematów
|
| Wysłany: Pon 18:02, 04 Sie 2008 Temat postu: |
|
|
Viv przyjedzie, Viv przyjedzie! I to już niedługo. Ha ha. 
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Viviane
Przyszła Pani Snape
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 638
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: z myśli nieuczesanych
|
| Wysłany: Pon 18:52, 25 Sie 2008 Temat postu: |
|
|
Viv musi usiąść nad kalendarzem i okienkiem gg wraz z Vill i ustalić termin, albo co ...
A tak nawiasem, to ... dziewczyny, pomóżcie. Tak jak pisałam już w innym temacie, rozpoczęłam dzisiaj zmianę wystroju w pokoju. Do tej pory miałam tu lekko afykańsko - drewniane żyrafy, wazony, maski na ścianach, obrazki itd. Wywożę to wszystko, bo już nie mogę na to patrzeć.
I tu powstaje pytanie ... co ja mam na to miejsce skombinować? W pokoju mam zielone ściany i ciemnobrązowe meble. Elegancko, w takim jakby starym stylu. Wiec nowoczesne rozwiązania raczej odpadają ... Nie wiem co ma się stać motywem przewodnim mojego nowego pokoju Pani Studentki.
Jakieś pomysły?
P.S Korci mnie żeby walnąć sobie logo Slytherinu na ścianie i powiesić wielkie zdjęcie Lucjusza, Severusa, Dracona i Voldemorta na ścianie w formacie 2x3 ... ale .... chyba jestem już na to za stara
Ostatnio zmieniony przez Viviane dnia Pon 18:54, 25 Sie 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Shieldmaiden
Administratorka
Dołączył: 01 Lip 2006
Posty: 949
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: twilight zone
|
| Wysłany: Wto 19:35, 26 Sie 2008 Temat postu: |
|
|
Zanim pomysły, chcę się z Wami podzielić przepisem na coś pysznego. Dziś nie pracowałam, ale postanowiłam wybrać się na wycieczkę rowerową nad Jezioro Strykowskie. A to daleko jest - wróciłam więc dość zmęczona, a tu jeszcze obiad, nieodzowna porcja sprzątania... Jak się zrelaksować? Szybko wyciągam składniki z lodówki.
• 250 g mąki pszennej tortowej
• 1/2 kostki masła
• 1/4 szklanki ciepłego mleka
• 12 g suchych drożdży instant (lub 25 g świeżych)
• 1 jajko
• 2 łyżki cukru pudru
Mam też powidła śliwkowe!
Drożdże rozpuszczam w ciepłym mleku i dodaję szczyptę cukru.
Miękkie masło rozcieram z mąką, dodaję jajko ubite z cukrem pudrem. Wyrabiam ciasto (10 minut, ale myślałam, że mi przedramiona podniosą strajk!). Wstawiam do lodówki.
Idę malować paznokcie i pić drinki z palemką przez dwie godziny.
Po dwóch godzinach wyjmuję ciasto, posypuję mąką tortownicę i rozwałkowuję po odrobinie (bo ciasta zrobiło się dużo). Rozgrzewam piekarnik do 200 stopni. Wycinam trójkąty, średniej wielkości. Nakładam na środek przy przeciwprostokątnej po łyżeczce marmolady - naprawdę malutko! Bo inaczej zacznie wyłazić rogami! Zwijam od szerszego boku.
Wstawiam na 10-15 minut do pieca. Ale ładnie pachnie.
Wyszły śliczne rogaliki. Spróbuję zrobić zdjęcia.
(W ogóle noszę się z pomysłem bloga kulinarnego... ze zdjęciami i takimi tam...)
Dwa rogale zrobiłam z kosteczką czekolady, kto ją znajdzie będzie miał uciechę.
Teraz stygną w kuchni i czekają na powrót rodzinki, choć ściągnęłam już jednego pod pretekstem, że marmolada z niego wyłazi . Dopiero zwijając nabrałam wprawy, ale cieszę się, że wyszły za pierwszym razem.
Powinny wyglądać tak, jak na stronie, z której mam przepis - Kwestia Smaku : [link widoczny dla zalogowanych]
Ale moje są bardziej spieczone, bo chciałam, żeby się bardziej zezłociły.
Smacznego!
A teraz druga kwestia. Nie wiem, jakimi funduszami dysponujesz, Viv, ale wiesz, co robi wrażenie na gościach? SZTUKA. Spróbuj znaleźć jakąś fajną galerię sztuki, nawet nowoczesnej, albo artystę i walnij wielkie dzieło na jednej ścianie. Może spróbuj z wydrukiem wielkoformatowym. I koniec, żadnych innych ozdóbek, ewentualnie pasujące wazony na kwiaty, o ile nie będą kłóciły się z obrazem. Warto też spróbować ze zdjęciami autorstwa własnego albo tego pana, co zrobił Ci portret z błyskającą za plecami latarnią, albo ten w granatowym szyfonowym szalu. Jestem za minimalizmem i koncepcją 'niech jedno dzieło przemawia za siebie'. A raczej przeciw urządzaniu pokoju 'w stylu' (japońskim, afrykańskim, żółtym, jakimkolwiek). Skończyłam.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Viviane
Przyszła Pani Snape
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 638
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: z myśli nieuczesanych
|
| Wysłany: Wto 19:51, 26 Sie 2008 Temat postu: |
|
|
Smacznego, Shee! 
A co do pokoju ... Myślałam o tym. Fundusze raczej nie stanowią problemu, ale leży on gdzie indziej - moja mama podpowiada mi, że takie rzeczy "szybko się opatrzą". Nie wiem, czy rzeczywiście by się opatrzyły, ale ... z jednej strony pociąga mnie takie rozwiązanie, a z drugiej lekko się boję. Chciałam ścianę przy łóżku oddać w ręce kogoś z ASP, ale nie potrafiłam się zdecydować, cóż też chciałabym tam mieć. Z drugiej strony ... dotarło do mnie, że tak naprawdę nie wiem, jak długo będę jeszcze zajmować ten pokój. Może za 3 lata się wyprowadzę do własnego mieszkania? A wtedy to co na ścianie, zostanie. Może więc lepiej poczekać z tak kuszącym, acz dość kosztownym rozwiązaniem ...
Co do zdjęć - i tak już mam dla nich specjalnie wydzielone miejsce w tym pokoju. 
Dziękuję za poradę, będę informować o postępach.
P.S Lepiej nie przekażę autorowi zdjęcia z latarnią tego co napisałaś, Shee, bo chodziłby z zadartym nosem przez pół roku
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Shieldmaiden
Administratorka
Dołączył: 01 Lip 2006
Posty: 949
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: twilight zone
|
| Wysłany: Czw 15:43, 04 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Mam nadzieję, że postępy postępują, droga Viv, i że spełniasz swoje marzenie o 'dorosłym' pokoju. Nawet, jeśli nie skorzystasz ze zdjęć owego pana - a ja bym skorzystała , bo co mają tylko naszoklasowe oczy cieszyć - to i tak urządzanie musi sprawiać frajdę .
Mam dziś dobry nastrój, bo pierwsze zajęcia capoeiry przede mną (zobaczymy, jak będę się czuła PO tych zajęciach ). W dodatku podczas poznańskiego festynu, jakże swojskiego nazwanego "Dni Pyrlandii" odbędą się warsztaty tej interesującej sztuki walki. Coś mi się wydaje, że nieświadomie nosząc się z chęcią rozpoczęcia treningów wpasowałam się w jakiś ogólny 'trend'. Bo co się obejrzę, to tu pokaz capo, tutaj warsztaty, treningi... Średnio mi się to podoba  , ale sam sport jest po prostu CUDNY, nie mogę się doczekać :>.
Coś mi się wydaje, że nasze forum powoli się ożywi, bo już nadchodzi jesień, prawda ?
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Draco Maleficium
Moderatorka
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 546
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Z zaplecza teatru :)
|
| Wysłany: Pią 15:24, 05 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Mam nadzieję, że masz rację, Shee. Paradoksalnie przyjemniej pisze się na forum, jak jest mniej czasu... Może dlatego, że ma się więcej tematów do opisania?
Żyję tylko odliczając dni do wyjazdu i nadzieją, że uda mi się wygospodarować wystarczająco dużo funduszy i czasu na wylot do Polski na 4 października - musi, MUSI się udać! Bo jak nie, to... to chyba sobie coś zrobię normalnie. Byłam też na zakupach - dużych, że głowa mała, ale też jestem zadowolona i dzięki temu znajduję w sobie więcej entuzjazmu. Jak ja kocham płaszczyki i inne takie.... A jutro zakupów ciąg dalszy, czeka na mnie kapeluszoczapeczka, którą sobie upatrzyłam, a która chyba dzielnie dotrzyma towarzystwa mojemu ukochanemu kaszkiecikowi  Poza tym... cóż, dość nudno, monotonnie i nie bardzo jest o czym pisać. Dlatego wracam do pracy
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Sol
Rain
Dołączył: 09 Lip 2006
Posty: 330
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: z centrum Układu Słonecznego
|
| Wysłany: Pon 21:46, 15 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Uważam, że powinno się potrząsnąć trochę tym forum by sie obudziło. [potrząsa forum, ale nic nie słychać]
Draco odlicza i ja też odliczam - do dni adaptacyjnych na moim wydziale. Wtedy poznam w końcu moją grupę z roku w formie bardziej realnej niż forum na NK.
Ostatnio zmieniony przez Sol dnia Wto 9:50, 16 Wrz 2008, w całości zmieniany 2 razy
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Draco Maleficium
Moderatorka
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 546
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Z zaplecza teatru :)
|
| Wysłany: Pon 23:40, 15 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Daj koniecznie znać, jak już dojdzie do skutku, co sądzisz o tej grupie
Powoli, acz coraz skuteczniej się zadomawiam. Opiszę wszystko bardziej szczegółowo, kiedy będę miała już więcej informacji o swoich kursach (powinno to nastąpić w czwartek), ale póki co moge się pochwalić, że główny budynek Uni of Glasgow to prawie Hogwart...
Sol, pewnie już przywykłaś, ale bardzo podziwiam Twój avatar/obrazek w podpisie
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Sol
Rain
Dołączył: 09 Lip 2006
Posty: 330
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: z centrum Układu Słonecznego
|
| Wysłany: Wto 9:53, 16 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Jeszcze się nie przyzwyczaiłam . Jestem bardzo łasa na komplementy  . Stwierdziłam, że muszę coś zmienić i zmieniłam - na kolejny film. Tym razem o dosyć znaczącym tytule: 'Ciemność rusza do boju'. Bardzo nastrojowy, ciepły (pomimo siarczystego mrozu za oknami domu głównego bohatera) i pouczajacy. I oczywiście na, co Sol zwróciła uwagę najpierw?
Na czarne charaktery, które są jak najbardziej czarne .
Ostatnio zmieniony przez Sol dnia Wto 9:53, 16 Wrz 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Shieldmaiden
Administratorka
Dołączył: 01 Lip 2006
Posty: 949
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: twilight zone
|
| Wysłany: Wto 21:21, 16 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Zupełnie nie znam tego filmu, ale awatar i podpis - znakomite, nie wiem, jak Ci się udaje osiągać tak wspaniałą jakość kolorów! Aż mam ochotę kupić sobie czerwony szalik.
Ile zostało dni do Twojego Adaptu?
Postanowiłam napisać tu kilka słów o tym, co w shoutboxie o czwartej nad ranem napisała Viviane.
Tęsknota to uczucie, którego nie można łatwo zdefiniować. Z jednej strony chciałoby się ją wyrzucić z serca, zastąpić bliskością, czułością i zaspokojeniem, a z drugiej - nic tak jak ona nie rozwija ducha i duszy. Nic tak, jak łzy tęsknoty i dławienie w gardle z żalu, że tego kogoś nie ma, nie uświadamia nam, jak ważny jest dotyk rąk kogoś kochanego.
Może sen przyjdzie... a we śnie odwiedza nas - ktoś wyśniony, zazwyczaj stąpając cicho i uśmiechając się łagodnie. Gdy tęsknię za kimś tak mocno, że budzę się o czwartej nad ranem, dziękuję wtedy, że odjechał. Ból w sercu upewnia mnie, że żyję i czuję, gdyż nie ma przecież nic gorszego od nieczułości, od zamarzniętego serca.
Żaden wyśniony uśmiech nie dorówna jednak sennemu - takiemu, który ofiarowuje mi rankiem, przy przebudzeniu, gdy mogę zobaczyć na własne oczy, jak kosmyk włosów opada na zaspane brwi.
Przyjaźń pozwala na większy dystans, na luksus niewidzenia się czasem tygodniami, miesiącami, a potem na odkrywanie się na nowo, przygarnianie ramieniem i spokojne stwierdzenia: "nic się nie zmieniłaś!". Czasem odległość nie ma znaczenia, nawet, jeśli do tej pory widywało się co dzień czy w każdy poniedziałek nad poranną filiżanką espresso w ulubionej kawiarni. Po takiej rozmowie nabiera się siły na cały dzień, i nie tylko kawie to zawdzięczamy... Raczej uśmiechowi przyjaciółki znad spodka.
Jednak - gdy przyjaciel odjeżdża, też ciężko się otrząsnąć i wrócić do zwyczajności. Szarość dnia codziennego staje się bardziej szara, obowiązki bardziej obowiązkowe, ciężary cięższe. Tli się obawa, że nigdy już 'nie będzie tak samo'. Boimy się, że nie znajdziemy już nikogo, z kim można by nawiązać tak zażyłe relacje. Strach też, że tracimy kogoś, kto podziwiał nas i uważał za ważny autorytet, kto lubił nas za to, jakie jesteśmy i za to, jakie mogłybyśmy być - bo widział potencjał, o który czasem same się nie podejrzewamy.
Nie, stanowczo przyjaciele nie powinny odjeżdżać na zawsze.
"Whisper of the heart", film, który niedawno obejrzałam, pozwolił (razem z niezliczonymi książkami, w których przewijały się wątki rozstania!) mi jednak zastosować odpowiednią perspektywę. Oto możliwe jest, że rozstanie wyjdzie nam na dobre. Że nabierzemy przez to sił i motywacji, by zrobić coś nowego, intrygującego, może po to, by odegnać smutne myśli, może, by zaimponować odjeżdżającym? A może, bo popycha do tego mały egoizm, który szepcze, że w końcu 'życie toczy się dalej', choćby nie wiadomo co?
Dobrze jest dać sobie czas na tęsknotę, na żal, na opłakiwanie odchodzących. Dobrze też delikatnie i nieobcesowo rozbudzać w sobie chęć działania. Czułość można wszak okazywać na wiele sposobów... i jesteśmy ją winne przede wszystkim sobie i swemu skołatanemu sercu.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Callisto
Rain
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 522
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Szczecin
|
| Wysłany: Wto 22:13, 16 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
|
Shee-to całkiem proste, wystarczy mieć Photoshopa i dobry tutorial i voila, już masz. Ale fakt, faktem-Sol ma talent do takich dziełek, ilekroć spoglądam na moje i porównuję je do jej myślę sobie "Nie,Kasiek, musisz sie jeszcze wiele nauczyć nim osiągniesz poziom Sol" i zwykle ikony/komplety lądują w koszu. To głupie, ale czasem jestem zazdrosna o rozliczne talenty mojej najlepszej przyjaciółki. Taak, wiem, to totalnie dziecinne, ale tak zawsze było i chyba zawsze będzie, bo nigdy nie umiałam Sol w niczym dorównać. A chciałabym. A co do tęsknoty, to doskonale cię rozumiem,Viv. Moja bliska koleżanka niedawno wyprowadziła się do innego miasta, a ja codziennie przechodząc po drodze ze szkoły koło jej domu myślę „Hej, może Sylwia jest w domu”, a gdy zdaję sobie sprawę z tego, że już tu nie mieszka, że mogę jej więcej nie zobaczyć ogarnia mnie to dziwne uczucie, mimo iż od dawna nie byłam z nią blisko. Najpierw pojawia się pustka, wspomnienia, a na końcu, bynajmniej w moim wypadku, przyszły wyrzuty sumienia. Odczuwam też inny rodzaj tęsknoty, która może wydać się wam dosyć dziwna – tęsknię za byciem normalną. Zapewne stwierdzicie, że przecież jestem normalna, ale ja się nie czuję taka. Nigdy nie czułam się częścią społeczeństwa. I za tym tęsknię, za tym, by wreszcie poczuć się akceptowaną w moim środowisku.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Villemo
Dziki Pyłek Norweski
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 777
Przeczytał: 0 tematów
|
| Wysłany: Śro 8:02, 17 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
|
Nie powinni, ale odjeżdżają. Może to okrutne, ale przyjaciele przychodzą i odchodzą, taka smutna prawda.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Viviane
Przyszła Pani Snape
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 638
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: z myśli nieuczesanych
|
| Wysłany: Śro 14:53, 17 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Ech, Shee ... ujęłaś to naprawdę doskonale. Na dodatek bardzo spodobała mi się ta blues'owa piosenka
Cóż ... ja po prostu zawsze mam pecha. W 3 klasie liceum tak jakby ... wymieniłam sobie najbliższy krąg przyjaciół. Brzmi okrutnie, ale tak było. Chyba nagle zrozumiałam, że potrzebuję innego rodzaju ludzi niż dotychczas i sama się zmieniłam, co spowodowało, iż inni ludzie zaczęli mnie zauważać. I tak się złożyło (o czym niektóre z was wiedzą), że padło na ludzi w mym wieku, ale przede wszystkich starszych. A Ci przeklęci studenci postanowili tłumnie zmienić swoje dotychczasowe życie - i wyjechać. Suma summarum z .... hm ... najbliższych 8 osób, zostaje tu jedna. A Viv jest stworzeniem urodzonym do życia w stadzie. A tu stado się rozpada.
No ale ale ... ten tydzień, mimo iż ciężki (czwartek, piątek i niedziela to kolejno "dni lotniskowe" - czyli pożegnania) obfituje w spotkania (ostatnie, bo ostatnie) z przyjaciółmi. I przyjęłam politykę "cieszenia się chwilą". Może to jedynie tymczasowe lekarstwo, ale jak nikt inny potrafię zapomnieć o tym, co wisi w powietrzu. Przynajmniej chwilowo
A dość już tych melancholijnych wynurzeń ...
P.S A propos avatarów i podpisów ... ja też mam nowy! A wczoraj wyszedł 1 odcinek 5 sezooooonu! Ściąga mi się ...
Jestem uzależniona. Oj jestem! 
Ostatnio zmieniony przez Viviane dnia Śro 14:55, 17 Wrz 2008, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Draco Maleficium
Moderatorka
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 546
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Z zaplecza teatru :)
|
| Wysłany: Nie 1:52, 28 Wrz 2008 Temat postu: |
|
|
Ech, nie mogę spać. Nie mogę po prostu. Nie jestem w ogóle senna, co owocuje aktywnością na forach, notorycznym sprawdzaniem pustej skrzynki na maile i ogólnie typowym internetowym nicnierobieniem. Za dużo myślę, niech ktoś mi da myślodsiewnię, dużo bym dała za takie cacko... Tęsknota, a jakże, ma z tym dużo wspólnego.
Próbuję pisać, ale nie mogę się skupić. Jakoś... nie mogę się przyzwyczaić do myśli, że w domu zawitam ponownie za jakieś... trzy miesiące. Strasznie mi się tutaj dłuży czas. Może to tylko początek, z wymianą było podobnie, może niedługo naprawdę się zaadaptuję, ale póki co... surrealizm. Czuję się jak nie ja, bardziej jak robot na automacie, a jednocześnie zupełnie inaczej. Chciałabym być w domu, popijać herbatkę w salonie, w piżamie, owinięta w koc, gdzie moje pieski witałyby mnie rano i gdzie mogłabym pójść pozbierać sobie maliny prosto z krzaczka i jabłka z jabłoni. Chcę być w domu. A wiem, że nie powinnam tak myśleć, powinnam skupić się na tym, co teraz, co powinnam zrobić, na zakupach, na wykładach, byle jakoś przeżyć - ale nic nie poradzę. Tęsknię, tęsknię, tęsknię. I naprawdę chcę do domu.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Draco Maleficium
Moderatorka
Dołączył: 05 Lip 2006
Posty: 546
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Z zaplecza teatru :)
|
| Wysłany: Śro 23:23, 08 Paź 2008 Temat postu: |
|
|
Wiem, że post pod postem, ale w kawiarence mały ruch ostatnio, a ja nie miałam pojęcia, gdzie się podziać z tym, co mam do zakomunikowania, ZATEM!
Od dokładnie 21 minut czasu polskiego mój nieoceniony, barytonowy Pan Wen obchodzi swoje dwudzieste szóste urodziny. Świętuję, wcinając delicje, załadując playlistę wszystkim, co mam w jego wykonaniu, zaraz odpalam filmiki i udaję, że otwieram szampana, podczas, gdy w rzeczywistości robię sobie herbatkę owocową Niech nam żyje i śpiewa jeszcze dłuuuugo, dłuuuuugo...! Bo wieczność zaczyna się dziś! Ekhym.
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Shieldmaiden
Administratorka
Dołączył: 01 Lip 2006
Posty: 949
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: twilight zone
|
| Wysłany: Czw 20:10, 09 Paź 2008 Temat postu: |
|
|
A wiesz, Drey, że... przegapiłam Twojego poprzedniego posta?  Nie wiem, dlaczego nie zareagowałyśmy na ten piękny, stęskniony wyrzut do świata o to, że jesteś daleko od domu.
Mam nadzieję, że dzięki wirtualnemu szampanowi i całkiem prawdziwemu głosowi Mr. Baritone'a dziś czujesz się lepiej!
Dołączam się do życzeń (i aż się boję zajrzeć na forum Teatru ). Niech chrypka omija go aż do późnej starości, a wszystkie jego dowcipy będą śmieszne!
Rozumiem, że dzielisz się pasją z wszystkimi naokoło. Czy całe piętro akademika śpiewa duety razem z Tobą?
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
|
|
